Sunday, August 7, 2016

ದೆವ್ವದ ಕಾರು !! -೨

ಅಂದರೆ , ಕಾರು ನಿಂತಿದ್ದು ಹೊಸ್ಮಾರಿನಲ್ಲೇ !! ನಾನು ಹೊಸ್ಮಾರು ತಲುಪುವ ವರೆಗೂ ದೆವ್ವ ನನ್ನನ್ನು ಇಳಿಯಲು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ .. ಮಳೆಗೆ ಒದ್ದೆಯಾದ ದೇಹ ಬೆವರಿನಲ್ಲೂ ಒದ್ದೆಯಾಗತೊಡಗಿತ್ತು ! ಸೇಸ ಕುಡಿಯಲು ನೀರು ಕೊಟ್ಟ .. ಆ ಒದ್ದೆ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿಯೇ ನೀರು ಕುಡಿದು ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಂಡೆ .. ಸೇಸ ಕೊಟ್ಟ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಮೈ ಒರೆಸಿಕೊಂಡೆ !!
"ಏನಾಯಿತು ಭಟ್ರೇ ? ಅಮೆರಿಕಾದಿಂದ ಯಾವಾಗ ಬಂದ್ರಿ " ಸೇಸನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ತಲೆ ಎತ್ತಿ ನೋಡಿದೆ .. ಸುತ್ತಲೂ ಅಂಧಕಾರ .. ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಬಲ್ಬಿನ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ೪ ಮುಖಗಳು ಕಂಡವು ..ಒಬ್ಬ ಸೇಸ , ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಬಹುಶ ಈಶ್ವರ ಭಟ್ಟರ ಮಗ ಇರಬೇಕು .. ಇನ್ನಿಬ್ಬರು ಯಾರೆಂದು ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ  ಅಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಇಸ್ಪೀಟು ಎಲೆಗಳು, ಒದ್ದೆಯಾಗಿದ್ದ ನೆಲ , ಮೈಯಿಂದ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ತರಚಿ ಒಸರುತ್ತಿದ್ದ ರಕ್ತ ..
"ಈಗಷ್ಟೇ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ ಸೇಸ " ಹೇಳಿದವನಿಗೆ ನೆನಪಾಗಿತ್ತು .. ನನ್ನ ಚೀಲಗಳು !! ಅವು ಕಾರಿನಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದಿವೆ .. ಮತ್ತಷ್ಟು ಗಾಬರಿಯಾಯಿತು !!!


ನನ್ನ ಗಾಬರಿ ಗಮನಿಸಿದ ಸೇಸ "ಹೆದರಬೇಡಿ ಭಟ್ರೆ .. ಬಹುಶ ರಾತ್ರಿ ಮಳೆ ಗುಡುಗಿಗೆ ಹೆದರಿ ಕೊಂಡಿದ್ದೀರಿ .. ಚಾ ಕೊಡಲೇ" ಕೇಳಿದ .. ಬೇಡ ಅಂದೆ ..
"ಅದು ಆ ದೆವ್ವದ ಕಾರು , ನನ್ನ ಚೀಲಗಳು ಅದರಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದಿವೆ "... ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಎಲ್ಲರೂ ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದರು ..
"ದೆವ್ವದ ಕಾರೇ " ಅವರಲ್ಲೊಬ್ಬನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಟಾರ್ಚು ಲೈಟು ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದು  ಒಡೆದು ಹೋಗಿತ್ತು !!
೨-೩ ನಿಮಿಷ ಯಾರಲ್ಲೂ ಮಾತಿಲ್ಲ .. ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಯಾರೋ ಬಂದು ಕೈಗೆ ಚಾ ಕೊಟ್ಟರು .. ಏನು ಹೇಳಬೇಕೆಂದೇ ಅರ್ಥ ವಾಗಲಿಲ್ಲ .. ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಸೇಸ ಯಾರಿಗೋ ಫೋನ್ ಮಾಡತೊಡಗಿದ್ದ .. "ಭಟ್ರೆ , ನಿಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ".. ಒಹ್ .. ಆತ ಫೋನ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಿದು ನಮ್ಮ ಅಣ್ಣನಿಗೆ !! ಏನೇನೊ ಆಲೋಚನೆಗಳು ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಓಡಾಡತೊಡಗಿದವು .. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ೧ ಗಂಟೆ ಎಂದು ಘಡಿಯಾರ ಜೋರಾಗಿ ಬಡಿದುಕೊಂಡಿತ್ತು .. ಮೆಲ್ಲನೆ ಮೊಬೈಲ್ ನೋಡಿದೆ .. ಘಂಟೆ ೧.೩೦ ಆಗಿತ್ತು ... ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಹೊರಗಡೆ ಜೀಪು ಬಂದು ನಿಂತ ಶಬ್ದ !! ಅಣ್ಣನನ್ನು ನೋಡಿ ಅಳು ಬರುವುದೊಂದೇ ಬಾಕಿ .. ೧೦ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಹಿಂದೆ ಹೇಗಿದ್ದನೋ ಹಾಗೆ.. ಸ್ವಲ್ಪ ಕೂದಲು ಬಿಳಿಯಾಗಿದೆ , ಕನ್ನಡಕ ಬಂದಿದೆ .. ಅದು ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ಯಾವ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೂ ಇಲ್ಲ .. ನನ್ನನ್ನ ನೋಡಿ ಖಿಷಿಯಿಂದ ನಿಂತಲ್ಲೇ ನಿಂತು ಬಿಟ್ಟ ..
"ಯಾಕೋ ತುಂಬಾ ಹೆದರಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ .. ಏನೋ ದೆವ್ವ ನೊಡಿದ್ರಂತೆ " ಸೇಸ ಅಣ್ಣನಿಗೆ ಅದೇನೋ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ .. ನನಗೆ ಸುಧಾರಿಸಲು ಗಂಟೆಯೇ ತಗುಲಿತ್ತು .. ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ನಡೆದುದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದೆ .. ನನ್ನ ಮಾತು ಪೂರ್ತಿಯಾಗುವ ವರೆಗೂ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡರು !!
"ಕುಯ್ ಕುಯ್ " ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ನಲ್ಲಿ ಸಂದೇಶ ಬಂದ ಶಬ್ದ .. ನಡುಗುವ ಕೈಗಳಿಂದಲೇ ಮೆಲ್ಲನೆ ತೆರೆದು ನೋಡಿದೆ .. ೪೮೦ ರೂಪಾಯಿ ನಿಮ್ಮ ಮೊಬೈಲ್ ಬ್ಯಾಲೆನ್ಸ್ ನಿಂದ ಕಡಿತವಾಗಿದೆ ಅನ್ನುವ ಸಂದೇಶ !!


ಮರು ಕ್ಷಣ "ಹಹಹಹಹಹಹಹ " ಇದ್ದ ಮಂದಿಯೆಲ್ಲ ಬಿದ್ದು ಬಿದ್ದು ನಗುತ್ತಿದ್ದರು !! "ಅದು ದೆವ್ವದ ಕಾರಲ್ಲ ಭಟ್ರೇ ಅದು ನಮ್ಮ ಗಂಗಾಧರನ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ"  ಸೇಸನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಅರ್ಥವೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ !!
"ಅದೇ ಭಟ್ರೇ , ಗೂಗಲ್ ಡ್ರೈವರ್ ಲೆಸ್ ಕಾರ್ ಅಂತ ಕೇಳಿಲ್ವೇ ? ನಿಮ್ಮ ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಇಲ್ವೇ? ನಮ್ಮ ಗಂಗಾಧರ ಇಂತಹ ೧೫ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ ಮಾರ್ರೆ .. ನಮ್ಮ ದೇಶ ತುಂಬಾ ಮುಂದೆ ಹೋಗಿದೆ.. ಯಾವುದಕ್ಕೂ ನಾಳೆ ಒಂದ್ಸಾರಿ ತಿರುಗಾಡಿ ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ .. ಆಮೇಲೆ ನಿಮಗೆ ಅಮೇರಿಕಾ ಬೇಡ ನಮ್ಮ ದೇಶವೇ ಆದೀತು ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಬಹುದು ನೋಡಿ  " ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಸೇಸ ಕೂಡ ದೆವ್ವದಂತೆ ಕಂಡಿದ್ದ .. ಮೆಲ್ಲನೆ ಎದ್ದು ಜೀಪಿನಲ್ಲಿ ಕೂತೆ .. "ಗಂಗಾಧರರೇ ನಿಮ್ಮ ಒಂದು ಟ್ಯಾಕ್ಸಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ೨ ಚೀಲಗಳು ಉಳಿದಿವೆ ನಾಳೆ ತಲುಪಿಸುತ್ತೀರಾ " ಅಣ್ಣ ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ .. ಆತನನ್ನು ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿಯೇ ತಡೆದು "ಈ ಜೀಪ್ ಕೂಡ ಡ್ರೈವರ್ ಲೆಸ್ಸಾ " ಕೇಳಿದೆ .. ಈ ಬಾರಿ ಜೀಪು ಅಣ್ಣ ಚಲಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದ .. ನಾನು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ !!






ಗೋರೆ ಉವಾಚ :  ನಿಮ್ಮಷ್ಟೇ ಒಳ್ಳೆಯ ಹಾಗೂ ನಿಮ್ಮಷ್ಟೇ ಕೆಟ್ಟ ಸ್ನೇಹಿತರು ನಿಮಗೆ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದಾದರೆ ನೀವು ಅದೃಷ್ಟವಂತರೇ ಸರಿ !!

Saturday, August 6, 2016

ದೆವ್ವದ ಕಾರು !!

ರಾತ್ರಿ ೧೧ ಗಂಟೆ. ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನಲ್ಲಿ ಬಂದು ಇಳಿದೆ. ನನ್ನೂರಿಗೆ ಹೋಗಲು ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಗಾಡಿ ಸಿಗುವುದು ಕಷ್ಟ. ಭಾರಿ ಮಳೆ ಬೇರೆ. ಹಾಗಂತ ಅಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದ ನನಗೆ ಬಸ್ ನಿರ್ವಾಹಕ ಹೇಳಿದ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಅಚ್ಚರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿ ಈಗ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಗಳು ೨೪ ಗಂಟೆಯೂ ಓಡಾಡುತ್ತವಂತೆ. ಏನೂ ತೊಂದರೆಯಿಲ್ಲ ಅಂದಿದ್ದ. "ಎಂತದು ಮಾರಾಯ್ರೆ , ನೀವು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವುದು ಮೊದಲನೇ ಸಲವೋ ? ನೋಡಿ ಈ ನಂಬರಿಗೆ ಒಂದು ಸಂದೇಶ ಕಳಿಸಿ , ನೀವಿದ್ದಲ್ಲಿಗೆ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಬರುತ್ತದೆ ಮಾರಾಯ್ರೆ " ಅಂತ ಹೇಳಿ ಒಂದು ನಂಬರೂ ಕೊಟ್ಟ .. ಸಂದೇಶ ಕಳಿಸಿಯೂ ಬಿಟ್ಟೆ .. ಬರುತ್ತಿದ್ದ ನಗು ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ತಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ .. ಅವನಿಗೆ ಟಿಕೆಟ್ ದುಡ್ಡು ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಸಾಕು ಬಹುಶ ಸುಮ್ಮನೆ ಬುರುಡೆ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅಂದುಕೊಂಡು ನಕ್ಕು ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದೆ . 
ಭಾರಿ ಕತ್ತಲು .. ಸ್ನಾನಗ್ರಹದಲ್ಲಿ ಶವರ್ ನೀರು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಹುಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದ ಮಳೆ .. ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಬಂದವನೇ ಯಾವುದಾದರೂ ವಾಹನ ಬರಬಹುದೇ ಅಂತ ಕಾಯತೊಡಗಿದೆ. ಉಹುಂ ಒಂದು ನರಪಿಳ್ಳೆಯೂ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ .. ನಡೆದು ಕೊಂಡು ಹೋಗೋಣ ಅಂದರೆ ಇಲ್ಲಿಂದ ನನ್ನ ಮನೆ ಇರುವುದು ೩೦-೩೫ ಕಿಲೋಮೀಟರು ದೂರದಲ್ಲಿ. ಹತ್ತಿರ ಗೊತ್ತಿರುವವರ ಮನೆಯೂ ಇಲ್ಲ .. ಸರಿಯಾಗಿ ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡದೆ , ಊರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಒಂದೇ ಒಂದು ಆಸೆಯಿಂದ ಹೊರಟು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ ..
ಅದೆಷ್ಟು ವರ್ಷವಾದವು ಊರು ಬಿಟ್ಟು ? ಬರೋಬ್ಬರಿ ೧೦ ವರ್ಷ .. ಕೆಲಸ ಅಂತ ಒಂದು ಸಿಕ್ಕಿದ ತಕ್ಷಣ ಅಮೆರಿಕಾ ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರೆದಿತ್ತು .. ಮೊದಲಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು .. ಡಾಲರ್ ನಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಸಂಬಳ , ಬಣ್ಣದ ಜೀವನ , ಎಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾರದಷ್ಟು ಸ್ವಾತಂತ್ರ, ಮನುಷ್ಯ ನಿಗೆ ಏನಾಗಬಾರದಿತ್ತೋ ಅದಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು .. ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಅಮೆರಿಕಾವೇ ಇಷ್ಟವಾಗತೊಡಗಿತ್ತು. ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಬಾರಿ ಮನೆಗೆ  ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆ ಬರು ಬರುತ್ತಾ ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ , ಆ ನಂತ್ರ ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಆಗಿ ಕಳೆದ ೮ ವರ್ಷಗಳು ಕರೆ ಮಾಡದೆಯೇ ಕಳೆದು ಹೋದವು .. ಆದರೆ ಅದೇನೋ ಜ್ಞಾನೋದಯ ಅಂತಾರಲ್ಲ , ಅಂತಹ ಒಂದು ಅನುಭೂತಿ . ದುಡ್ಡು ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ ಅನ್ನುವ ಮಾತು ನಿಜ ಅನಿಸಿತ್ತು . ಆದರೆ ಇಂತಹ ಅನುಭೂತಿ ಬರಬೇಕಾದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ದುಡ್ಡು ಇರಲೇ ಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಜ್ಞಾನಿಯ ಮಾತು ನೆನಪಾಗಿ ನಗು ಬಂತು .. ಊರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು .. ಅಲ್ಲಿರುವ ಅಣ್ಣ , ತಂಗಿ ಹೇಗಿದ್ದಾರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ . ಬರೋಬ್ಬರಿ ೮ ವರ್ಷಗಳಾದವು ಅವರನ್ನು ಮರೆತು . ಬಹುಶ ಅವರು ಮರೆತಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ .. ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕೆಲಸಕ್ಕೊಂದು ರಾಜೀನಾಮೆ ಒಗೆದು ದೇಶಕ್ಕೆ ವಾಪಸಾಗುವ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದೆ .. ಆತುರಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡದೆ ಹೀಗೆ ಧಾವಂತಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದ ನಾನು ಮಲೆನಾಡಿನ ಭರ್ಜರಿ ಮೆಳೆಗಾಲದ ಈ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ !!


ಒಂದು ಕಡೆ ದಟ್ಟನೇ ಕತ್ತಲು , ಮಧ್ಯೆ ಮಧ್ಯೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಮಿಂಚು , ಕಿವಿಗಪ್ಪಳಿಸುವ ಸಿಡಿಲಿನ ಸದ್ದು , ಸುಯ್ಯ್ ಅಂತ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದ ಗಾಳಿ , ಮಳೆಗೆ ಒದ್ದೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಮೈ , ಎರಡೂ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಚೀಲಗಳು ... ಕಪ್ಪೆಯ ಶಬ್ದ, ಅದೇನೋ ಜೋರಾಗಿ ಅರಚಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು .. ಅದ್ಯಾಕೋ ಹೆದರಿಕೆ ಅನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ .. ೧೨-೧೫ ವರ್ಷದ ಹಿಂದಿನ ನೆನಪುಗಳು ಕಾಡತೊಡಗಿದವು .. ನಾನು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಶಾಲೆ, ಕಾಲೇಜು .. ಗೆಳೆಯರು .. ಹೌದು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಭೇಟಿಯಾಗಬೇಕು .. ಸದಾನಂದ , ಕುಮಾರ , ಸೇಸ , ಜಯ , ಪ್ರಭಾಕರ  ಎಲ್ಲರ ಮುಖಗಳೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನೆನಪಿವೆ.  ಅಲ್ಲೇ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾ ನಿಂತವನಿಗೆ ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ವಾಹನ ಬರುತ್ತಿರುವ ಬೆಳಕು ಕಂಡಿತ್ತು .. ಮೈ ಚಳಿಗೆ ನಡುಗತೊಡಗಿತ್ತು .. ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿ ಬಂದರೂ ಸರಿಯೇ , ಮೀನಿನ ಟೆಂಪೋ ಬಂದರೂ ಸರಿಯೇ .. ಹತ್ತಲೇಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟು ಸುಸ್ತಾಗಿತ್ತು .. ಕಣ್ಣು ಚಿಕ್ಕದು ಮಾಡಿ ಅದೇನು ಅಂತ ನೋಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ .. ಉಹುಂ , ಮಳೆಯ ಆರ್ಭಟಕ್ಕೆ ಮಂದವಾದ ಬೆಳಕು ಬಿಟ್ಟರೆ ಏನೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ .. ಮೆಲ್ಲನೆ ಬಂದ  ಬೆಳಕು ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ನಿಂತಿತ್ತು .. ನೋಡಿದರೆ ಕಾರು !! ಯಾರದ್ದು , ಯಾರಿದ್ದಾರೆ ಒಳಗಡೆ ಕೇಳುವಷ್ಟು ತಾಳ್ಮೆಯಿರಲಿಲ್ಲ .. ನನ್ನ ಎರಡೂ ಚೀಲಗಳನ್ನು ಒಳಗೆ ಒಗೆದವನೇ ಒಳಗೆ ಹತ್ತಿ ಕೂತು ಬಿಟ್ಟೆ ..
ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ .. "ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು ?" ಕರ್ಕಶ ಧ್ವನಿ ಕಿವಿಗಪ್ಪಳಿಸಿತು .. "ಹೊಸ್ಮಾರು " ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟೆ ..
"ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು ?" ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಕರ್ಕಶ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿ ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದೆ ! ಮೆಲ್ಲನೆ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದೆ ! ನನ್ನ ಎದುರಿನ ಸೀಟಿನ ಹಿಂಭಾಗಕ್ಕೆ ಟಿವಿ ಪರದೆ ಕಾಣಿಸಿತ್ತು .. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಸ್ಥಳಗಳ ಹೆಸರು ಬರುತ್ತಾ ಇತ್ತು !! ಓಹ್ ಬಸ್ ನಿರ್ವಾಹಕ ಹೇಳಿದ್ದು ಸರಿ .. ಇಲ್ಲಿಯೂ ಈಗ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿಗಳು ವಾಹ್ .. ಮೆಲ್ಲನೆ ಬಗ್ಗಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ನೋಡಿದರೆ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.. ಡ್ರೈವರ್ ಯಾವನೋ ಅಹಂಕಾರಿ ಇರಬೇಕು ಮಾತೂ ಆಡುತ್ತಿಲ್ಲ .. ಅಡ್ಡ ಪರದೆ ಬೇರೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ .. "ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು?" ಮತ್ತೆ ಕರ್ಕಶ ಧ್ವನಿ .. ಹೆದರಿಕೊಂಡೇ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದ ಕೈ ನನಗರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಮುಂದಿದ್ದ ಟಿವಿ ಪರದೆಯನ್ನು ಜಾಲಾಡಿ ಸ್ಥಳ ಗುರುತಿಸಿತು .. "ಹೊಸ್ಮಾರು" ... ಪರದೆಯ ಮೇಲೆ ನಾನು ಹೋಗಬೇಕಾದ ಜಾಗ ತೋರಿಸುತ್ತಿತ್ತು .. " ಸಂದೇಶ ತೋರಿಸಿ " ಮತ್ತದೇ ಕರ್ಕಶ ಧ್ವನಿ .. ಆಗ ನೆನಪಾಯಿತು .. ಮೊಬೈಲ್ ನಲ್ಲಿ ಕಳಿಸಿದ್ದ ಸಂದೇಶ .. ಏನು ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ಡ್ರೈವರ್ ನನ್ನ ಕೇಳಿದೆ .. ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ .. ಪರದೆಯ ಮೇಲೆ ಸಂದೇಶ ತೋರಿಸಿ ಅನ್ನುವ ಕರ್ಕಶ ಧ್ವನಿ ಬರುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು .. ಮೊಬೈಲ್ ಹತ್ತಿರ ಹಿಡಿದ ಕೂಡಲೇ "ಕುಯ್ಯ" ಅನ್ನುವ ಶಬ್ದ .. ಕಾರು ಚಲಿಸತೊಡಗಿತ್ತು !!ಮತ್ತೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಬಗ್ಗಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ನೋಡಿದೆ .. ಡ್ರೈವರ್ ಸೀಟ್ ಕೂಡ ಖಾಲಿಯಾಗಿತ್ತು !! ತಿರುವುಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನಿಂದ ತಾನೇ ತಿರುಗುವ ಸ್ಟೇರಿಂಗ್ !!! ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಒದ್ದೆಯಾಗಿದ್ದ ನಾನು ಈಗ ಬೆವರತೊಡಗಿದ್ದೆ .. ಪ್ಯಾಂಟು ಮತ್ತೆ ಒದ್ದೆಯಾಗಿತ್ತು !! ಕಾರಿನ ವೇಗ ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿತ್ತು !!


"ಕಾರು ನಿಲ್ಲಿಸು " ಅರಚಿಕೊಂಡೆ .. ವೇಗ ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕಾರು ಮಳೆಯನ್ನೂ ಸೀಳಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ನುಗ್ಗುತ್ತಿತ್ತು !! ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ!! ಡ್ರೈವರ್ ಸಹ ಇಲ್ಲ ! ದೆವ್ವದ ಕಾರೆ? ಹೆದರಿಕೆಯಾಗತೊಡಗಿತು .. ಮಧ್ಯೆ ಮಧ್ಯೆ ಮಿಂಚು ಗುಡುಗು !! ತನ್ನಿಂತಾನೇ ತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಟೇರಿಂಗ್ !! ಕಾರಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹಾರೋಣ ಅಂದುಕೊಂಡೆ !! ಉಹುಂ , ಬಾಗಿಲು ಭದ್ರವಾಗಿ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ .. ತೆಗೆಯಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ ..  "ಕಾರು ನಿಲ್ಲಿಸಲೇ !!" ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಿಕೊಂಡೆ .. ಯಾವುದೇ ಉಪಯೋಗವಿಲ್ಲ !! ಕಾರು ಶರವೇಗದಿಂದ ಮುನ್ನುಗ್ಗುತ್ತಿತ್ತು !! ಪ್ರಜ್ಞೆ ತಪ್ಪುತ್ತಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು .. ಅದೇನೇನೋ ಕರ್ಕಶ ಶಬ್ದಗಳು ಗುಡುಗಿನ ಸದ್ದಿನೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನವಾಗುತ್ತಿದ್ದವು !! ದೆವ್ವ ಮಧ್ಯೆ ಮಧ್ಯೆ ಏನೇನೊ ಮಾತಾಡುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು !!
ಅದೊಂದು ಕಡೆ ಕಾರು ನಿಂತಿತು !! ಬಾಗಿಲು ತನ್ನಿಂತಾನೇ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿತು !! ಬದುಕಿದರೆ ಸಾಕು ಅಂತ ಕಾರಿನಿಂದ ಇಳಿದವನೇ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಓದತೊಡಗಿದೆ !! ಮಳೆಯ ರಾತ್ರಿ , ದಾರಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ .. ಒಂದೆರಡು ಕಡೆ ಬಿದ್ದು ಕೈ ಕಾಲು ಎಲ್ಲ ತರಚಿ ರಕ್ತ ಬರುತ್ತಿತ್ತು .. ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಓಡಿದವನೇ ಹೆದರಿಕೊಂಡೇ ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದೆ !! ದೂರದಲ್ಲಿ ಕಾರು ಮೆಲ್ಲನೆ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು !! ಇನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ನಿಂತರೆ ಅಪಾಯ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಬುತ್ತಿ .. ಮತ್ತೆ ಮಿಂಚಿನ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೇ ಓಡತೊಡಗಿದೆ .. ಅದೂ ಮಿಂಚಿನ ವೇಗದಲ್ಲಿ !!
ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಓದಿದಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೆಳಕು ಕಂಡಿತ್ತು .. ಅದನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಟ್ಟೆ ಓಡಿದೆ !! ಅದೊಂದು ಮನೆ !! ೩-೪ ಜನ ಚಾವಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಇಸ್ಪೀಟು ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು !! ಓಡಿ ಅಲ್ಲೇ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಾಗ ಧೊಪ್ ಅನ್ನುವ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ನಾಲ್ಕೂ ಜನ ಎದ್ದು ನನ್ನತ್ತ ಬರತೊಡಗಿದರು !! " ಯಾರು ? ಯಾರದು " ಗೊಗ್ಗರು ಧ್ವನಿ ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸಿತು !! ಹತ್ತಿರ ಬಂದವರೇ ಮುಖಕ್ಕೆ ಟಾರ್ಚು ಬೆಳಕು ಬಿಟ್ಟರು !! "ಓ ಭಟ್ರೇ " ಅವರಲ್ಲೊಬ್ಬ ನನ್ನ ಎಬ್ಬಿಸಿದ !! "ಏನಾಯಿತು ಏನಾಯಿತು " ಎಲ್ಲರೂ ಸುತ್ತುವರಿದರು .. ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ನೋಡಿದೆ .. ಎದುರಿಗೆ ಇದ್ದದ್ದು ಸೇಸ !!


-- ಮುಂದುವರೆಯುವುದು


ಗೋರೆ ಉವಾಚ :  ನನಗಿಂತ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕಾರು ಚಲಾಯಿಸುವವನು ಮೂರ್ಖ !! ನನಗಿಂತ ವೇಗವಾಗಿ ಕಾರು ಚಲಾಯಿಸುವವನು ಹುಚ್ಚ !!!